Rwącą  rzeką   płyną  wianki
Uplecione z macierzanki
Wianki piękne  kolorowe
Uplotły  dziewczyny  młode.

Uwiły  je  z  kwiatów, ziół
Pozbieranych  z  łąk  i  pól.
Wianki  wiedzie  woda  bystra
A  na  wzgórzach  ogień  błyska
Ogień  chroni, grzech  oczyszcza
Skaczą  ludzie  przez  ogniska.

A  gdy chłopak  złapie  wianek
Znajdzie  dziewczę  ukochane
Lecz  jak  wianek  gdzieś  zaginie
Nie  wróży  ślubu  dziewczynie.
Słychać  śpiew  i  śmiech  nad  rzeką
Echo  niesie  pieśń  daleko
Sobótkowa  noc  się  złoci
Tam, gdzie  kwitnie  kwiat  paproci.

Noc  Sobótki łączy  pary
Tańczy  młody, tańczy  stary
Bawi  wszystkich  aż  do  rana
Sobótkowa  noc „ na  Jana „
Choć  to  zwyczaj  jest  pogański
W święto  Jana  wijmy  wianki.
A tradycję  tego  święta
Niechaj  każdy  zapamięta.!

Henryka Witalewska